Sen dziecka to zaraz po jedzeniu, jeden z najczęściej poruszanych tematów wśród rodziców. Budzi on wiele emocji pozytywnych jak i tych negatywnych, a ilość niekończących się rad zwiększa się z każdym, kolejnym urodzonym dzieckiem. Naprawdę szczęściarzami są Ci, których dzieci śpią bezproblemowo, niestety grupa złożona z takich rodziców jest w mniejszości. Na długi, a co najważniejsze regenerujący sen dziecka, mają wpływ nie tylko genetyczne uwarunkowania, ale środowisko, a przede wszystkim rodzice, którzy są odpowiedzialni za kształtowanie zdrowych nawyków związanych ze snem. Według mojej opinii zbyt mało mówi się o łagodnych technikach nauki zasypiania. Praktycznie nie mówi się o nich wcale. Rodzice stawiani są przed wyborem całkowitego podporządkowania się dziecku lub uczenia go „w męczarniach kortyzolu” i samotności- samodzielnego zasypiania. Jako matka i psycholog strasznie nad tym ubolewam. Nie daje się szansy pokazać rodzicom, że można inaczej, nie zawsze łatwiej, ale na pewno łagodniej. Bo sen w życiu dziecka i jego rodziców odgrywa znaczącą role w utrzymaniu zdrowia oraz dobrostanu.

Jak wcześniej wspomniałam o śnie rozmawia się często i dużo- szczególnie, kiedy rodzi problemy. Niestety mniej mówi się o śnie rodziców, tych, których dzieci mają problemy ze snem. Bo przecież aby dzieci mogły spać, ktoś musi poświęcić swój sen. Normą stają się pobudki co dwie godziny, wstawanie przez kilka lat by nakarmić, podać wodę, pobujać, przytulić. Tak funkcjonować się nie da. Po czasie zawsze przyjdzie rachunek do zapłaty- jeden z najwyższych w życiu… Rodzice tak bardzo boją się o ilość kortyzolu we krwi swych dzieci, zapominając o tym, że ten problem dotyczy głownie ich samych. Niewyspanie rodzi stres, stres przyczynia się do osłabienia odporności, rozdrażnienia, zmian w poczuciu łaknienia (obżerania się lub ograniczenia przyjmowania pokarmów), agresji, opóźnienia reakcji, pogorszenia stanu włosów, skóry i paznokci. Jeżeli taki stan utrzymuje się wystarczająco długo może dojść do wyczerpania organizmu, a następnie choroby związanej z długotrwałym działaniem stresu oraz brakiem odprężenia ciała i umysłu.  Do tego mogą dojść symptomy związane z nieradzeniem sobie z emocjami, ucieczka w używki jak alkohol czy nikotyna. Wszystko to, o czym piszę może przełożyć się na jakość życia rodziny, na relacje między partnerami, również na relacje między matką, ojcem a dzieckiem.

Drodzy rodzice, pomyślcie czasem i o sobie. Sen dziecka, jest niezwykle ważny dla maluszka- to oczywiste, ale także i dla Was. Pomyślcie, co może się stać kiedy z niewyspania spowodujecie wypadek na drodze, w pracy czy w domu… Co może się stać kiedy każde rozdrażnienie zaczniecie wyładowywać na sobie- na waszym partnerze? Kiedy wasze Ciało i Umysł nie będą mogły się zregenerować, nie przez tydzień czy dwa, lecz przez miesiące lub lata. Nauka samodzielnego zasypiania nie powinna być przedstawiana tylko i wyłącznie jako rozwiązanie problemów ze snem niemowlaków i małych dzieci. Jest to kompleksowy proces, który obejmuje całą rodzinę, który przynosi korzyści każdemu jej członkowi. Pamiętajcie proszę o tym, że zadowoleni, kochający się rodzice, to także zadowolone i kochane dzieci. Z całego serca zachęcam Was do podjęcia współpracy z Panią Agnieszką Piotrowską i jej zespołem, jest to nie tylko najlepsza inwestycja w spokojny, regenerujący sen Waszego dziecka, ale i w zdrowie i spokój całej Waszej rodziny.

Literatura warta uwagi:

* „Dlaczego zebry nie mają wrzodów?”-  A. Sapolski, Wydawnictwo Naukowe PWN

*„Psychologiczne portrety człowieka- szanse i zagrożenia rozwoju”- Anna I. Brzezińska, Karolina Appelt, Szymon Hejmanowski, Sławomir Jabłoński, Błażej Smykowski, Julita Wojciechowska, Beata Ziółkowska, Cykl artykułów opublikowanych w latach 2003-2004 w miesięczniku Remedium

* „Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa”- Anna Izabela Brzezińska, wydawnictwo GWP

* „Koncepcje psychologiczne człowieka”- Józef Kozielecki, Wydawnictwo Akademickie „żak”